به نقل از «ایران اکونومیست»

دیدار اردوغان با شی جینپینگ در سمرقند پشت درهای بسته

تاریخ انتشار: ۲۵ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۲۶۳۶۴

رسانه‌ها روز جمعه گزارش دادند که رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه در حاشیه اجلاس سران سازمان همکاری شانگهای (SCO) در شهر سمرقند ازبکستان با شی جینپینگ، رئیس جمهور چین دیدار کرده است.

به گزارش ایران اکونومیست به نقل از آناتولی، دیدار رهبران دو کشور  پشت درهای بسته برگزار شد و اطلاعات بیشتری از این دیدار منتشر نشده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اردوغان روز جمعه به عنوان میهمان ویژه در بیست و دومین نشست شورای سران کشورهای سازمان همکاری شانگهای شرکت می‌کند. ترکیه برای اولین بار از زمانی که آنکارا به عنوان شریک گفت وگوی سازمان همکاری شانگهای در سال ۲۰۱۲ دست یافت، در سطح ریاست جمهوری در این نشست حضور دارد.

قرار است وی در دومین نشست سران سخنرانی کند و دیدارهای دوجانبه‌ای با رهبران از جمله ولادیمیر پوتین، همتای روس خود داشته باشد.

اردوغان با اوخناگیین خورلسوخ، رئیس جمهور مغولستان نیز دیداری پشت درهای بسته داشت.

رئیس جمهور ترکیه روز پنجشنبه به همراه سایر شرکت کنندگان در اجلاس از مناطق تازه ساخته شده شهر سمرقند بازدید کرد. وی با همتای روسی خود ولادیمیر پوتین، ابراهیم رئیسی همتای ایرانی، الهام علی اف همتای آذربایجانی، امامعلی رحمان همتای تاجیکستانی، الکساندر لوکاشنکو همتای بلاروسی و دیگر رهبران در شهر ابدی گفتگو کرد.

اردوغان قبل از تور شهر در مراسم کاشت نهال شرکت کرد.

 قرارداد صادرات غلات که در ژوئیه امسال توسط سازمان ملل، ترکیه، روسیه و اوکراین امضا شد، در جریان مذاکرات بین اردوغان و پوتین مورد بحث قرار خواهد گرفت. اردوغان گفته است که ترکیه می خواهد محموله های غلات از روسیه نیز مانند صادرات اوکراین تحت این قرارداد از سر گرفته شود.

هدف این سازمان هشت عضوی که در سال ۲۰۰۱ تأسیس شد، تقویت روابط دوستانه، حسن همجواری و اعتماد متقابل بین کشورهای عضو است.

 اجلاس سران سازمان همکاری شانگهای از ۱۵ تا ۱۶ سپتامبر در سمرقند برگزار می شود. در این مراسم رهبران کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای، کشورهای ناظر و سایر مهمانان دعوت شده حضور دارند.

سازمان همکاری شانگهای یک سازمان بین المللی است که توسط چین، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، روسیه و ازبکستان در سال ۲۰۰۱ تاسیس شد. در سال ۲۰۱۷، هند و پاکستان نیز در این سازمان پذیرفته شدند. کشورهای ناظر سازمان همکاری شانگهای شامل افغانستان، بلاروس، ایران و مغولستان و کشورهای همکار ارمنستان، آذربایجان، کامبوج، نپال، سریلانکا و ترکیه هستند.

سازمان همکاری شانگهای همچنین روند اعطای وضعیت شریک گفتگو به مصر، قطر و عربستان سعودی را در سپتامبر ۲۰۲۱ آغاز کرد. در ژوئیه ۲۰۲۲، بلاروس درخواست خود را برای پیوستن به سازمان همکاری شانگهای به عنوان یک عضو کامل ارائه کرد.

ایران روز پنجشنبه در نشست سمرقند یادداشت تعهد به عضویت کامل سازمان همکاری شانگهای امضا کرد.

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: سازمان همکاری شانگهای

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: سازمان همکاری شانگهای سازمان همکاری شانگهای رئیس جمهور

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۲۶۳۶۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کریدور عراق-اردوغان- اروپا / چالش‌های فنی و زیرساختی

علی آهنگر- روزنامه اعتماد-وقتی در ۱۹ شهریور ۱۴۰۲ بایدن در دهلی‌نو توافق بر سر کریدور عرب-مد را اعلام کرد، تنها صدای مخالف رجب طیب اردوغان بود. بیست کشور ثروتمند جهان که عنوان جی۲۰ را با خود یدک می‌کشند، دو روز شهریور گذشته را در دهلی‌نو به سر بردند. جهان و آنچه در او هست در این دو روز چشم به خیابان‌های نه چندان پر زرق و برق دهلی‌نو دوخته بود. همه می‌دانستند که چکش‌های نارندرا مودی بر میز ریاست اجلاس نمادی بیش نیست و توافق‌های اساسی همه از پیش صورت پذیرفته است. اما جهان بی‌تاب از اعلام توافقی بود که هندوستان را از یک کریدور به امارات و عربستان و از آنجا به دریای مدیترانه و اروپا متصل می‌کرد. کریدوری که از آن پس در ادبیات ژئوپلیتیک به کریدور عرب- مد شهرت یافت. معلوم بوده و هست که این کریدور به این سادگی‌ها به سرانجامی نخواهد رسید. اما نکته این بود که رجب طیب اردوغان با صدای بلند مخالفتش را با این کریدور اعلام کرد و بیان داشت ترکیه باید از این معامله سهمی داشته باشد. امارات متحده عربی از سوی رهبران گروه ۲۰ ماموریت یافت تا رضایت خاطر این صدای بلند و پرغوغای آناتولی را کسب کند. نتیجه این سر و صدا و آن لابی‌های پشت پرده با امارات و قطر در سفر روز دوشنبه سوم اردیبهشت ۱۴۰۳ اردوغان به عراق نمایان شد. وقتی اردوغان در فرودگاه بغداد با استقبال محمد شیاع السودانی بر فرش قرمز گام نهاد تا از یگان استقبال سان ببیند، وزیران راه و حمل و نقل امارات و قطر هم در هتل‌های بغداد جا خوش کرده بودند. همه چیز مهیا بود تا رجب طیب اردوغان و شیاع السودانی در پشت میز‌های سالن بزرگ تشریفات کاخ نخست‌وزیری بایستند و وزیران راه ترکیه، عراق، امارات و قطر امضاهای‌شان را پای یادداشت تفاهمی برای ایجاد کریدوری جدید بگذارند که چهره ژئوپلیتیک منطقه را تغییر می‌دهد.

کریدوری که از این پس کریدور عراق-ترکیه-اروپا نام دارد که ما بحق آن را در این نوشتار کریدور عراق- اردوغان-اروپا نام نهادیم، چراکه برپایی این کریدور بیش و پیش از هر چیز قاچ بزرگی از کیک تجارت و اقتصاد آینده اقیانوس هند-اروپا را نصیب ترکیه می‌کند و نقش رجب طیب اردوغان را در به دست آوردن این قاچ بزرگ ژئوپلیتیکی برای ترکیه روشن می‌دارد. با برپایی این کریدور که ظاهرا علاوه بر ارتباط با هند، تجارت و البته رضایت چین را نیز به همراه دارد، عراق و بندر فاو در جهان برجسته می‌شوند. فاو شهر بندری کوچکی در دهانه اروندرود است که برای رزمجویان آن سال‌ها خاطرات عمیقی را به همراه دارد. مگر می‌شود فاو را بگویی و از آن همه درگذری؟!

 

آن فاو بی‌قرار با آن مسجد با نمازگزار‌های مخلص بی‌شمار حالا تبدیل به یک بندر بزرگ می‌شود. بندری فخر جبل علی در امارات. اگر بندر جبل علی امارات با ۶۷ اسکله کانتینری لقب بزرگ‌ترین بندر خاورمیانه را به خود داده، حالا قرار است تا سال ۲۰۲۵ در برابر بندر ۹۰ اسکله‌ای کانتینری فاو کلاه از سر بردارد. می‌گویند با راه‌اندازی فاز نخست این کریدور در ۲۰۲۸ که ترکیبی از بزرگراه‌ها، راه‌آهن، انتقال خطوط نفت و گاز و خطوط ارتباطات است، زمان رسیدن بار‌ها به اروپا از ۴۵ روز دماغه امیدنیک و ۳۵ روز دریای سرخ، به ۲۵ روز کاهش می‌یابد. یعنی کالا‌های ساخت چین و هند ده روز زودتر به دست مشتریان سیری‌ناپذیر اروپایی می‌رسد. اما این تمام مطلب نیست. آن‌گونه که میدل ایست‌ای می‌گوید؛ عراق چشم دارد در قالب این قرارداد، ۱۷ میلیارد دلار سرمایه جذب کند، ۱۲۰۰ کیلومتر راه‌آهن خود را از فاو به ترکیه و از آن طریق به اروپا برساند، قطار‌هایی با ۳۰۰ کیلومتر سرعت در ساعت در ریل بگذارد، سالانه ۴ میلیارد دلار درآمد کسب کند و برای ۱۰۰ هزار نفر از جوانان عراقی کار و شغل بسازد. اینها همه خوب است، اما یک نقص عمده و یک عیب بزرگ دارد. نقص عمده داستان پیش گفته این است که از دو مبدا اصلی تجارت امروز و آینده کریدور‌هایی که قرار است از خلیج فارس بگذرد، یعنی چین و هند کسی در بغداد نبود تا در کنار وزیران راه چهار کشور عراق، ترکیه، امارات و قطر، به عنوان تضمین‌کننده اصلی دادن کالا و کانتینر پای قرارداد را امضا کند. و، اما عیب بزرگ و بسیار بزرگش این است که هیج سهمی برای نقش ژئوپلیتیک ایران در منطقه قائل نشده است. مگر می‌شود ابرکشتی‌های کانتینری با میلیون‌ها تن کالا از جلوی چشمان بندر چابهار و آن پهنه بیکران دشت مکران بگذرند، برای لنج‌های ماهیگیری کنارک دست تکان دهند و در شمالی‌ترین نقطه خلیج فارس، در بندر فاو پهلو بگیرند؟! آقای رجب طیب اردوغان لابد فکری کرده‌اند که چنین چیزی تحقق یافتنی نیست. پس تا دیر نشده، چهار کشور ترکیه، عراق، امارات و قطر خوب است به تهران بیایند؛ وزیرانی از چین و هند هم در پایتخت ایران حضور یابند و بر نقش تاریخی ایران و بندر مکران و چابهار انگشت تایید بگذارند.